επανεκιννηση

εδω δεν γράφω για κανένα γράφω για μένα και ας είναι ελευθερα στο ιντερνετ. μαλλον δε θα δει κανεις ποτε αυτες τις αναρτήσεις και αυτό το κάνει τόσο μαγικό.... είναι my deepest thoughts ... ονόμασα επανεκίνηση αυτο το blog γιατί.. κάπως έτσι είναι... δε μπορω να καταλαβω γιατι γυριζω παλι εδω σε εποχες που αγγιζω το μεσα μου οταν αγγιζω η μαλλον με αγγιζει κάποια εκεί, απευθείας νοιώθω μοναξιά όπως είπε κ η φιλη μ αγονιζομαι να αποδεχτω οτι καποιος νοιαζεται για μενα. αφροδιτη στο σκορπιο βλέπεις .. δε φτανουν ολα τα αλλα και η υπολοιπη μοίρα μου στο κοσμο αυτο.. η οικογενεια που δεν ειχα η οικογενεια που ειχα τα παιδικα χρονια τα σπασμενα οι αγαπες που δεν μ εκαναν καλο ή μου εκαναν και ολα αυτα γυριζουν παλι τετοια απογεματα ομως αυτη τη φορα πρεπει να κανω heal. το νοιώθω οτι ισως ειμαι πιο κοντα απο ποτε. την α την γνωρισα μεσω μιας φιλης δεν περιμενα ποτε απο εναν ανθρωπο που δεν ξέρει τι εχω περασει να μου μιλήσει στη ψυχη μ. εγιναν πολλα προτιμησε να φυγει εχει τα δικα της κ αυτη με εφερε σε ενα σημειο ομως που μου θυμισε τη ζωη και οτι εχουν κ αλλα πραγματα αξια οχι πως δε το ηξερα αλλα σε 2 24ωρα εζησα περισσοτερα απο οτι 2 χρονια και θα τα θυμαμαι........ για παντα.. ξερι πολυ καλα που επεσε και πως εφυγε καμια δεν ηξερε μονο αυτη και δεν με πληγωσε οπως οι αλλες